Esimin dogum günü ve ilk seker hamurlu pastamiz huzurlarinizda

Selam arkadaslar,
su an bu postumu hazirlarken nasil yorgun oldugumu bilemezsiniz, fakat bu yorgunlugum sadece bedensel, zihinsel olarak gayet iyi bir durumdayim. Ben bedensel olarak cok yorgun olursam, hemen uyuyamam, ne bileyim yorgunluktan bacagimi veya kollarimi nereye koyacagimi bilemem yatagimda ve bu yüzden de bugün olanlari hemen sizlerle paylasmaya kostum.

Dedigim gibi, bugün benim esimin 35. dogum günüydü.
Tüm aile yine biraraya geldik, uzakta oturan kiz kardesim ve kayinvalidesi de bizleri yanliz birakmadilar sagolsunlar bu günümüzde. Güzel bir gün gecirdik es dost birarada.

Öglene dogru diger kiz kardesim bana yardima geldi hemen, bir elinde kocaman bir tepsi tatlisiyla ve diger elinde de benim tombik kücügüm Yasin'le. Bana kalirsa Yasin benim icin tatli olarak gayet iyi, neyse..

Onunla kalmayip kiz kardesim benim dün aksamdan hazirladigim pandispanyaya resimlerde gördügünüz gibi harika ve rengarenk seker hamurundan bir elbise giydirdi.
Kendisinin ellerine ve emeklerine burdan yine hem esim adina bir tesekkür etmek isterim.

Kerime ile, yani kiz kardesimle birlikte seker hamuru hakkinda coktan beri bir arastirma sürdürüyorduk. Internetten ve surdan burdan gördüklerimizle bizim de cok ilgimizi cekmisti bu seker hamuru meselesi ve bizde firsat bu firsat diyip giristik islere. Arastirmalarimizin sonucunda kardesimde eczaci oldugu icin seker hamurunun ana maddelerini kendi calistigi eczaneden temin etti, yoksa burada nerede öyle Bake Shoplar vb. Kerime tam olarak gliserin ve glikoz surubunu almisti eczaneden. Diger malzemelerde zaten evde bulunuyordu.

Bu Pazartesi kardesimle birlikte seker hamurunu hazirladik, yogurduk, savastik ve en sonunda zafere erdik, taa ki bugün tam aksiyon haline gelene kadar.

35 "yolun yarisi" derler, fakat benim esim daha hayatinin baharinda oldugu icin kardesim süslemeyide bahar gibi bir pasta yaparak kanitladi enistesine. Süsleme konusu daha cok dogaclama oldu kendisi icin, önceden bir konsept calismasi yoktu yani, pastamizin bir katini muzlu, digerini cilekli ve cikolatali krema ile dolgu yaptik. Pastayi biraz soguttuk ve sonra da seker hamuru süslemesine gecti kiz kardesim, o arada da bende yemeklerle ugrasiyordum. Ilk önce pastanin yanlarini yama gibi diyeyim artik tek tek kapatti, daha sonra hic üsenmeden de pastanin üzerine renklendirdigi hamuru tek tek acip, kaliplarla birlikte sekil verip üzerine dizdi. Sabir gerektiren bir is bu gercekten, arkasinda ne cok bir emek oldugunu bende bir kez daha anladim. Seker hamurunu acarken de nisasta kullandi, ilk basta pudra sekeriyle denedi fakat sonra bakti hamur tekrar bu pudra sekerini icine cekiyor ve sertlesiyor diye vazgecti sonradan. Bu pasta bizim ilk seker hamurlu pastamiz oldu, tadi da bence hic fena degildi, kardesim cok ince actigi icin herkes de severek yedi süslemeyi. Bazilari marzipan mi bu diye sordular ve bizde büyük bir gururla yok seker hamuru deyince, cogu insan bunun burda ne oldugunu bilmiyor bile.

Dogum gününe özel menümüzde bunlar vardi:

- et sote
- ispanakli carsaf böregi
- arpa sehriyeli salata
- yogurtlu havuclu salata (diger kiz kardesim Sükran'dan)
- köfteli milföy börekleri
- firinda karisik kizartma
- kuru patlican ve biber dolmasi
- canak patates salatasi
- tatli olarakta seker hamurlu dogum günü pastasi ve ay tatlisi

Ay tatlisinin tarifini kiz kardesim bu haftaki Oktay ustanin programindan almis ve harfiyen birebir uygulamis ve harika bir sonuc alarak herkesin begenisini de kazandi. Görüntüye vurulupta tarifi merak edenler icin Oktay ustanin sitesine bir ziyarette bulunmanizi tavsiye ederim.

Seker hamurunun yapim asamalarinin resimleri de var elimde, isterseniz onlari bu hafta icinde yayinlayabilirim. Bu iste en zor bölüm bence o bir kilo pudra sekerini eleyerek havalandirmasi, baska bir zorlugu yok aslinda. Ayrica, bizim hamurumuz icin tüm bir kilo pudra sekerini kullanmamiza gerek bile kalmadi, belli bir süreden sonra artik hamur kabul etmiyor fazla sekeri cünkü, bu da ayri bir püf noktasi sanirim.

Su an saatim 02.30'u gösteriyor ve sanirim artik bana zihinsel bir agirlikta geldi, cünkü ben artik daha yazacak birsey bulamiyorum. Zaten bu sefer tarif yok, tarif verirken kisa kesmeye calisiyorum fakat bugün icin anlatilacak cok sey oldugu icin ne olur benim kusuruma bakmayin siz.

Canlarim, bugünlük veya bu gecelik benden bu kadar, ben yolumun yatagini (gördünüz mü ne yazdim "yolumun yatagini" diye birsey var mi?) tutuyorum ve hepinize güzel bir hafta baslangici diliyorum.

NOT:
Son resimdeki görünen el esime ait, kendisi de o an o kareye girmek istemisti ve ben hizli davraninca ancak elini yakalayabilmisim, benim cok hosuma gitti ve paylasmak istedim.